Over een paar uur zal duidelijk zijn voor wie de Amerikaanse kiezer gekozen heeft: Obama of Romney. Daarmee komt ook een einde aan de verkiezingscampagne die, naar men berekende, een kleine 6 miljard dollar heeft gekost.

De campagne, met de betrokkenheid van honderdduizenden vrijwilligers en de duizenden bijeenkomsten die overal plaatsvonden, geeft een vitaal beeld van de Amerikaanse democratie.

Zojuist in Met het oog op morgen gehoord: volgens een onderzoek van de Universiteit van Utrecht gaan in Nederland jaarlijks 80.000 banen en 2 miljard euro verloren omdat, meestal oudere,  ondernemers de lier aan de wilgen hangen. Ze hebben geen opvolger en vinden niemand die hun levensvatbare bedrijf kan of wil overnemen.

Zonde en nergens voor nodig!

Waar ‘Brussel’, daar bedoelen we dan de Europese Unie mee, vaak ver weg lijkt, begint het recht heel dichtbij. Recht begint eigenlijk al waar twee mensen samen zijn. Zodra mensen samen zijn ontstaat immers de behoefte om hun onderlinge verhouding te bepalen. Om afspraken en regels overeen te komen.

Natuurlijk, in die situatie spreken we niet zo snel van ‘recht’, maar het weefwerk van afspraken en regels dat we met anderen vormen, heeft wel degelijk met ‘recht’ te maken. Dat ervaren we ook wanneer iemand bijvoorbeeld een afspraak niet nakomt, dat kan als onrecht voelen.

OK, vandaag beginnen we met onze poging “vanuit de sociale driegeleding naar de EU” te kijken.

Een zone in de samenleving waar mensen zich ontwikkelen. Waar ze (van) elkaar leren. Waar ze elkaar stimuleren  om een volgende stap te zetten. Zo zouden we het ‘geestesleven’ kunnen noemen.

Onderwijs, wetenschap, kunst, religie – dat zijn activiteiten die zich in de zone van het geestesleven afspelen. Alles dat zich hier afspeelt gedijt het best in vrijheid. Leerkrachten, onderzoekers of kunstenaars hebben vrijheid nodig om hun kwaliteit ten volle tot ontwikkeling te brengen en om, in hun concrete situatie, inzicht en inspiratie te kunnen volgen.

Naar aanleiding van De doos van Pandora dat we hier op 17 oktober j.l. publiceerden, vroeg een lezer ons wat er te vertellen valt over “hoe je vanuit de sociale driegeleding naar de Europese Unie moet kijken?”

Dat is een vraag waar we blij – maar ook een beetje verdrietig van worden. ‘Blij’, omdat we domweg blij zijn met elke serieuze vraag . ‘Een beetje verdrietig’, omdat er in de formulering van de vraag ook een misverstand naar voren komt dat we wel vaker tegenkomen: van de sociale driegeleding ‘moet’ namelijk niets.

We ontvingen een anonieme tip: Driegonaal wordt tot in de hoogste kringen gelezen!
De hiernaast geplaatste foto bewijst het. Volgens de tipgever is de foto genomen in een executive suite op de 22e etage van het Okura hotel in Amsterdam.
Wij hebben geen reden daaraan te twijfelen, integendeel: het verbaast ons niets. Gezien de stijgende kwaliteit van de artikelen in Driegonaal en het stijgend aantal lezers dringt Driegonaal tegenwoordig door tot in de haarvaten van de samenleving.

Woont u één-, twee-, drie- of hoger? Neem dan nu een abonnement op Driegonaal en tel mee!

In Barcelona waren op 11 september 2 miljoen Catalanen op de been tijdens een demonstratie vóór onafhankelijkheid. (Catalonië telt 7,5 miljoen inwoners).
Bij de gemeenteraadsverkiezingen in België was de grootste winst voor de N-VA, de partij die Vlaanderen los wil maken van Wallonië.
De Europese Unie kampt met groeiende nationalistische weerzin tegen ‘Brussel’ in alsmaar meer lidstaten.
Het nationalisme heeft de wind mee.