Politiek en media hebben het er maar weer druk mee: het rapport over de gang van zaken van scholengroep Amarantis waar prestige, financiële problemen, lease-auto’s, onkostendeclaraties en aanverwante aangelegenheden het zicht op waar het echt om ging vertroebelden.
Waar ging het dan echt om?
Om de leerlingen en het onderwijs, mogen we hopen.
Driegonaalredactrice Liesbeth Takken exposeert in Galerie De Oude Apotheek (Houtmarkt 73, Zutphen). In het laatste nummer van Driegonaal waren meerdere foto’s van haar werk te zien, zoals overigens ook in het nummer dat op dit moment in voorbereiding is.
De expositie Wintertijd in De Oude Apotheek toont beelden van Christine Maris en tekeningen van Liesbeth Takken. Op donderdag tot en met zondag (12-17 uur) kunt u van 29 november tot en met 13 januari a.s. in De Oude Apotheek, in het centrum van Zutphen, terecht.
Zo af en toe laait er in Nederland een discussie op die ook ergens over gaat. Zoals in de afgelopen dagen de discussie rondom de invoering van het elektronisch patiëntendossier, voorheen EPD geheten maar nu Landelijk Schakelpunt genoemd.
Discussies kunnen om twee redenen interessant zijn: vanwege de uitgewisselde argumenten én vanwege de manier waarop de discussie zelf gevoerd wordt.
De discussie over het Landelijk Schakelpunt is vooral om de tweede reden interessant.
Opnieuw beheersen vijandelijkheden in het Midden-Oosten het wereldnieuws. Het conflict tussen Israël en zijn buurvolken lijkt onoplosbaar. De wil om tot vrede te komen is niet erg sterk, in elk geval niet sterk genoeg. Angst leidt tot verharding leidt tot machtspolitiek. Angst leidt ook tot wanhoop en dwaze acties.
Uiteindelijk zijn echter zelfs uitzichtloze conflicten oplosbaar.
Het onderstaande artikel van Cornelis Boogerd publiceerden we in 2006 (Driegonaal, 28e jrg. nr.5). Het biedt inzicht in de aard en wortels van het conflict van ‘het verscheurde land’.
Het nieuws buitelt over je heen als een woeste waterval en het komt van alle kanten tegelijk. Heel even, het hoofd net boven water, drijft er een nieuwsitem langs waaraan je je wilt vastklampen maar een volgende golf werpt je weer ver weg en alle houvast is verdwenen. Wie blijft in het moderne geweld van de media nog overeind?
Zo beluisterde ik gisteren het bericht dat de ledenraad van TON (Trots op Nederland) besloten heeft niet te fuseren met de partij van Hero Brinkman, de Onafhankelijke Burgerpartij. En dat nog wel terwijl beide partijen dachten samen “het gapende gat op rechts” te kunnen vullen. Hoe moet het nu verder met dat gat?
Van iets bestaands overstappen naar iets nieuws, is spannend en prikkelend maar kan ook angst oproepen. Tijden van crisis zijn, als het goed is, ook tijden van overgang. Vasthouden aan wat er is, in tijden van crisis, is lap- en stopwerk: het verdiept de crisis of roept de volgende op. Inzicht in de crisis en over de samenhang van de crisis met ons eigen doen en laten baant de weg naar het nieuwe.
Heeft Rudolf Steiner daar niet ook wel eens iets over gezegd?
Dat zal toch zeker wel? Neem nu eens het volgende citaat.
Op deze plaats, ons virtuele uithangbord langs de digitale snelweg, moet alles bij voorkeur beknopt. Geen lange gecompliceerde verhalen. Een beetje snel.
We doen ons best – maar de werkelijkheid leent zich soms niet voor deze snelle benadering. En deze snelle benadering leent zich dus niet altijd om de werkelijkheid beter te begrijpen.
Dit is bijvoorbeeld al een veel te lange aanloop; vooral als het hier moet gaan over economie, Europese Unie en sociale driegeleding. Want wat heeft deze aanloop dáár mee te maken?