In zijn column in De Volkskrant van 2 januari betuigde Arjen Lubach zijn instemming met het verbod dat sinds afgelopen zomer geldt en dat bepaalt dat op de verpakkingen van homeopathische geneesmiddelen niet meer mag worden vermeld waarvoor het betreffende middel wordt aanbevolen. Homeopathie is onzin, volgens Arjen Lubach, want naar zijn zeggen is er van geen enkel middel ooit aangetoond dat het werkt.

Arjen Lubach?
Ja, Arjen Lubach!
In de zomerse tv-quiz De slimste mens was Arjen Lubach de winnaar: hij is de slimste mens en bovendien kan je nog met hem lachen ook.

“(… ) Wat onze tijd nodig heeft, is dat we het geestesleven volledig ernstig nemen. Hierover heb ik u vandaag (…) op Nieuwjaarsdag nog eens willen vertellen en ik heb als diepe wens dat in onze kringen een Nieuwjaarswens wordt opgenomen die ieder slechts zelf ter hand kan nemen: dat in de zielen en harten van onze vrienden de ogen geopend worden voor datgene wat zo nodig is, voor datgene wat alleen en uitsluitend vanuit de geest afkomstig is en de mensheid verder helpen kan.
Uit de regelingen of organisaties die de samenleving kent, kan niets gevormd worden dat een gezonde bijdrage voor de toekomst biedt. In de ontwikkeling van de mensheid moet iets nieuws worden binnen gebracht. Dat moeten we beseffen. Dit besef is de waardigste nieuwjaarsgedachte die vandaag, in het begin van het jaar 1920, in uw hart kan ontstaan. Dit nieuwe jaar zal belangrijke beslissingen brengen wanneer er mensen zullen zijn die datgene wat voor de mensheid het noodzakelijke is (…) doorzien. We moeten inzien dat het nieuwe jaar nood en ellende zal brengen wanneer niet gezien wordt wat werkelijk nodig is en wanneer slechts de mensen die met het oude en bestaande verder willen de toon aangeven.”
[Rudolf Steiner in een voordracht van 1 januari 1920, vertaling John Hogervorst]

We wensen alle bezoekers van deze website en alle Driegonaallezers een geestrijk nieuw jaar!

Breaking news: de driegeledingsbeweging verzet de bakens!
Naar gisteravond laat bekend werd, was de top van de Nederlandse driegeledingsbeweging tijdens de afgelopen Kerstdagen in het geheim bijeen in restaurant De Echoput in Hoog Soeren. Daar is twee dagen lang intensief gesproken over een radicale herformulering van de doelstellingen van de Nederlandse driegeleders.
“Beter een halve kip dan een lege dop”, verklaarde John Hogervorst na afloop van de top. “Je vangt nu eenmaal geen koe met een haas…”

Voor wie een beetje thuis is in de sociale driegeleding is Dieter Brüll geen onbekende. Decennia lang was hij een van de grote voorvechters van de sociale driegeleding. In zijn werk De sociale impuls van de antroposofie liet hij zien hoezeer antroposofie verbonden is, en moet zijn, met de grote vragen die in de samenleving leven. Dit boek heb ik daadwerkelijk wel eens ‘de Bijbel van Brüll’ horen noemen.

‘Kenners’ weten dat Dieter ook buiten de antroposofie zijn naam vestigde, namelijk als hoogleraar belastingrecht die zich onderscheidde door zijn kritische blik op het fiscale stelsel. Omdat het niet in Dieters aard lag zijn visie onder stoelen of banken te steken, genoot hij een zekere reputatie. Voor de gevestigde orde was hij een horzel in de pels (ophef in de landelijke dagbladen en kamervragen vielen hem ten deel) – voor anderen een inspirerend voorbeeld. Een voormalig student eert Dieter Brüll, en stimuleert anderen tot navolging van diens strijdbare voorbeeld, met het instellen van de Prof.Dr. D. Brüllprijs die tweejaarlijks wordt uitgereikt aan degene die “het functioneren van de wetgever, de belastingdienst en/of de belastingrechter op gefundeerde en systeemkritische wijze tegen het licht houdt en daarbij blijk geeft van een onorthodoxe visie op het Nederlandse fiscale bestel”.

In Amerika is de ‘school shooting’ al een ingeburgerd begrip: schietpartijen op scholen.
We weten inmiddels hoe het gaat. Een verdwaalde ziel, soms een paar, trekt een school binnen en richt daar een bloedbad aan. Daarna: verbijstering, afgrijzen, gissen naar het motief van de dader, de stukjes informatie over hoe de dader tot zijn daad kwam en natuurlijk (in Amerika): de discussie over het vrije bezit van wapens.
Daarna dringt een volgende gebeurtenis naar voren op het toneel dat de media ons bieden – en is het weer wachten op de volgende school shooting.

In de afgelopen maanden heeft de in 2012 opgerichte Summer Foundation haar eerste stappen gezet. De stichting zet zich in voor een samenleving waarin ieder mens zich in vrijheid kan ontwikkelen; in gelijkheid kan meedenken, spreken en besluiten over alle afspraken, regels en wetten die tussen hem en anderen gelden en in solidariteit zijn deel ontvangt van al datgene wat mens en aarde voortbrengen en daaraan ook in solidariteit zijn bijdrage toevoegt.

Het gesprek over het onderwijs naar aanleiding van de ‘Amarantis-affaire’ is nog niet voorbij.

Gisteren beschreef Jan Folkert Deinum in De Volkskrant de praktijk van bijna een eeuw onderwijs waarbij scholen “in het hart van de samenleving” stonden. Het was de tijd waarin schoolbesturen werden bevolkt door betrokken ouders die over de tijd en de bekwaamheid beschikten om hun bijdrage te leveren aan hun lokale onderwijs.

Aan deze praktijk kwam een einde door druk van de overheid. Die leidde tot scholengemeenschappen en megascholen in het middelbaar onderwijs en tot fuserende basisscholen. De vrijwillige bestuurders verdwenen en maakten plaats voor de ‘professionals’. Maar professionals kosten geld en dat leidde weer tot verdere schaalvergroting – en zo voort… “Maak kleinschaligheid mogelijk, geef het onderwijs terug aan de samenleving en laat idealisme en betrokkenheid weer spreken”, zo besluit Deinum zijn betoog.