Staatssecretaris Weekers heeft het op het hoofd want als hij het niet wist had hij het moeten weten. En als hij het wél wist had hij iets moeten doen.

De tweede kamer heeft het op het hoofd want heeft net als de staatssecretaris niks gedaan met het Abvakabo rapport en wilde zelf de toeslagen als voorschot, de controle achteraf.

Het kabinet heeft het hoofd er mee vol want staat als één man achter Weekers.

Miljoenen Nederlanders, allen ontvangers van één of meer toeslagen, druipt het over de hoofdhuid. Ze waren stuk voor stuk blij dat er zo snel betaald werd.

De resterende Nederlanders gulpt het achter de oren langs: zij verdienen zoveel dat ze niet voor zo’n toeslag in aanmerking komen en om hen niet méér belasting te laten betalen krijgen de anderen hun toeslag.

Van de boterberg hoorden we al jaren niks meer maar dát mysterie is nu opgehelderd.
Drs. Teentjes

U begrijpt wel, beste lezer, dat we gisteren geen bericht op deze website hebben geplaatst want het was gisteren immers de Dag van de Persvrijheid. Die dag hebben we in gepaste vreugde gevierd: koekhappen, liedjes zingen, zaklopen, aardappelrace, ezeltjeprik, paalzitten en noemt u maar op! Dat alles bovendien opgefleurd met een hapje en een drankje en een blauwe lucht bovendien!

Een fragment uit een interview dat John Hogervorst in 1994 hield met Christopher Houghton Budd:

Hoe komen we tot een betere economie?
Daar kun je op twee manieren naar kijken. De meeste mensen denken hierover in termen van structuren -de structuren van de bestaande economische en sociale voorwaarden- en willen deze structuren veranderen. Ik denk daar anders over.

Op de Koningsvaren (2)

Toen er voor een Koningsvaren
Helaas geen goede woorden waren
Om een Koningslied te maken
Dat ieder in de ziel zou raken,
Amper ‘n zwak zesje echt geen tien,
Werd er maar van afgezien.
Hoe toepasselijk in deze tijd
En uitgerekend deze majesteit!

Toos Komma

Een zeer ontspannen Wim van Buuren stond vanavond, samen met zijn vrouw, het sterrenduo van omroep NoordNoordOost te woord. Wim, niet alleen een bekendheid in Loppersum en wijde omgeving, hoopt eind van de maand zijn nieuwe functie te gaan vervullen.
Weliswaar is hij al jaren een geziene gast op sportvelden in en buiten de regio en is hij van de partij als er een rondje op de overwinning wordt gedronken, maar tot de arbeidsmarkt had de 46-jarige Wim altijd een wat onfortuinlijke achterstand.

“Toch wil je niet de hele dag thuis zitten”, aldus Wim, “ook niet voor de kinderen. Die krijgen daar rare ideeën van. En dat water, dat was eerlijk gezegd niet helemaal mijn ding, ik was er een beetje klaar mee.”

Is Wim klaar voor een nieuwe stap in zijn leven?

Eerlijk is eerlijk, dankzij zijn originele visie op de geschiedenis heeft premier Rutte mij wel wakker geschud.
Sinds het historisch akkoord van, wanneer was het ook alweer, afgelopen donderdag, vraag ik me naarstig af hoe het met mijn ‘date with history’ zit. En geloof het of niet, maar gisteravond rond kwart over elf was het al raak!

Ik bevond mij op de A28 en bewoog mij voort in noordelijke richting. Niet met 130 km/uur, hetgeen zoals bekend ook een bijdrage levert aan het oplossen van de crisis, maar vanwege werkzaamheden in de buurt van Amersfoort met een gezapige snelheid van, kijkt u zelf maar, 70 km/uur.

Op Radio 1 hoorde ik de immer vrolijke stem van de premier die verbaal bezig was de beslagen ramen van ons in crisis gedompelde land schoon te poetsen opdat het zonnetje weer schijnen kan.

En, geloof het of niet, terwijl de premier mij opriep om de crisis te lijf te gaan door een nieuw bankstel aan te schaffen of mijn auto in te ruilen… bereikte mijn kilometerteller de stand van 222.222 kilometer!

De geschiedenis riep mij – en ik heb de roep gehoord! Ik neem mijn verantwoordelijkheid. Over drie jaar, als mijn auto 14 jaar oud is, ruil ik hem in.

U kunt er van op aan: we strompelen nog even voort door het zompige moeras van de crisis maar over drie jaar is de crisis voorbij!

Vanavond mochten we er dan getuige van zijn, van het volgens onze premier “historische akkoord” dat de sociale partners presenteerden.

Hoe komt men tot een historisch akkoord?
Men neme de duur van de werkloosheidsuitkering, de bekostiging van die uitkering, het aantal gehandicapten op de werkvloer, voorgenomen bezuinigingen en nog zo wat, men husselt er wat mee en schudt eens wat naar links en naar rechts en hup: daar is uw historisch akkoord.