Voordracht door John Hogervorst
Een economie, die is wat hij moet zijn en doet wat hij moet doen: een economie, die mens en aarde niet uitbuit maar alle mensen een materiële bestaansbasis biedt en de mogelijkheid tot zingeving en ontwikkeling. Die economie is deel van een samenleving waarin het wordt bevorderd dat mensen toekomen aan het vervullen van hun levensidealen. Dat zij hun talenten kunnen ontwikkelen! ‘Een economie van samen werken en samen delen!’ Kan dat waar zijn?

Ja, dat kan waar zijn! Omdat de economie geen natuurverschijnsel, maar mensenwerk is. Daarom kán déze economie werkelijkheid worden. Tenminste, als mensen hiervoor kiezen en zich er voor inzetten!

Het is ook altijd hetzelfde! Vijftien (!) jaar na dato staan de media bol met de lekkerste (maar zouteloze en halfbakken) hapjes uit de vijfhonderd-en-zoveel pagina’s tekst van de telefoontjes tussen Bill Clinton en Tony Blair – maar dat Driegonaal in 2003 al een transcript publiceerde van een telefoongesprek tussen George W. Bush en Tony Blair: daar wilde niemand iets van weten.
Nota bene nog vóór de inval in Irak publiceerden wij dit transcript waaruit eenduidig duidelijk werd dat Bush de inval al gepland en voorbereid had en waarin hij de Britse premier onder druk zette om zijn medewerking aan deze onzalige actie te verlenen.
De rest is geschiedenis – waar we vandaag nog middenin zitten. Het geeft weinig voldoening om hier opnieuw te constateren: de wereld zou er anders uitzien als iedereen Driegonaal zou lezen!

Onze redacteur Liesbeth Takken, al sinds de ’80-er jaren in de redactie, is ook al lange tijd actief als kunstenaar. Opgeleid aan de Koninklijke Academie in Den Haag en aan de Rietveld Academie in Amsterdam, ontwikkelde ze een karakteristieke eigen stijl in haar schilder- en tekenwerk.

Sinds een tiental jaren is daar de landschapskunst bijgekomen: projecten in het landschap (in Nederland van het oer-landschap van Drenthe, het terrein van Westergasfabriek in Amsterdam, het strand van Katwijk tot in een woonwijk in Gorinchem; daarbuiten onder meer in Denemarken, Oman en China).

Deze land-art projecten brengen nog een andere dimensie met zich mee: vaak komen ze tot stand met medewerking van groepen mensen: kinderen, asielzoekers, ambtenaren, daklozen,… Tijdens die projecten wordt door menigeen ervaren wat in woorden of gedachten nauwelijks overdraagbaar is; niet alleen in de zin van een sociaal proces (met het aspect van de verhouding individu : gemeenschap) maar ook in de zin van een scheppend proces: wie of wat schept – en waar ontspringt deze scheppende kracht?

[20/11/2015] Om het vluchtelingenprobleem op te lossen moeten de grenzen dicht.
Om terrorisme tegen te gaan moet Raqqa plat gebombardeerd.

Makkelijke oplossingen zijn niet moeilijk te vinden – en lossen niets op.

Heeft de sociale driegeleding misschien nog een oplossing in de aanbieding, voor het vluchtelingenprobleem, of voor het terrorisme?

De sociale driegeleding heeft geen oplossing maar is feitelijk de enige oplossing. Mensen die zich in vrijheid kunnen ontwikkelen, die mondig mee kunnen participeren in het vorm geven van wederzijdse rechten en plichten, die deel hebben aan een associatieve economie hebben geen reden om hun land te ontvluchten of om anderen om het leven te brengen.

In een interview in de Volkskrant (van 14 november) vertelt voormalig diplomaat en minister van buitenlandse zaken Ben Bot een kleine anekdote over een bijeenkomst van de Arabische Liga die hij bijwoonde. Bot bracht daar de mensenrechten ter sprake. En wat gebeurde er: “… mijn Saoedische collega, al 22 jaar minister stond op en zei: ‘Nou moet je eens goed luisteren, jullie hebben mensenwetten, onze wetten komen rechtstreeks van God – wat denk je dat hier voorrang heeft? Hou op met dat gezwets’.”

De essentie van deze anekdote werpt een schril licht op de neiging, zoals die in Amerika en in West-Europa leeft, om zich als voorlopers van de mensheid te zien en ontneemt iedere bodem aan de illusie dat militair ingrijpen in verre landen bij kan dragen aan het wortel laten schieten van ‘onze democratische verworvenheden’.

Heeft de sociale driegeleding ook een mening over lobbyisme?
Oeps!

De sociale driegeleding ‘heeft geen mening’. Mensen die de sociale driegeleding begrijpen, of dat proberen, hebben mogelijk wel meningen – al valt te hopen dat die meningen het karakter van een weloverwogen oordeel hebben.
Want wie zit er in onze tijd nog te wachten op ‘een mening’?

Maar ons werd gevraagd naar ‘lobbyisme’.
We kwamen het in de afgelopen week in de actualiteit weer tegen. De CO2-uitstoot van auto’s in de EU mag in de komende jaren de eerder met het oog op het milieu bepaalde normen verregaand overschrijven. Dat was het gevolg van de druk die de auto-industrie, en de landen met een sterke auto-industrie, uitoefenden.
En voor binnenlands gebruik was de lobby van de banken in het nieuws, die onze wetgever wetgeving op het gebied van het toepassen van ‘financiële producten’ (“coco’s”) influisterde.
“We laten ons de wet niet voorschrijven” liet onze dappere minister van Financiën nog weten.

Goede grond biedt de mens alles dat hij nodig heeft: een bodem om op te staan, voeding en al dat hij nodig heeft om te leven, een fundament om zich te ontwikkelen. Goede grond staat voor de Aarde en alles dat zij de mens schenkt.
Wat is er nodig om grond tot ´goede grond´ te maken? Vormen van landbouw die de Aarde verzorgen in plaats van uitbuiten, een economie die dat mogelijk maakt, menselijke begaafdheid en creativiteit om tot nieuwe ideeën, nieuwe samenwerkingsvormen en nieuwe inspiratie te komen.

U bent van harte welkom op de Van Goede Grond Manifestatie op 24 oktober a.s.