“Kijkt u eens onbevangen naar de verschrikkelijke gedachteloosheid, de grenzeloze oppervlakkigheid waaruit zich de treurige verhoudingen hebben ontwikkeld zoals die nu heersen.
(…) Aan de ene kant wordt het aantal mensen die in de oppervlakkige verwarring geen idee meer hebben waarover zij praten steeds talrijker.
(…) Aan de andere kant zijn er steeds meer mensen die in troebel water willen vissen, die de verwarring aangrijpen om alles wat zij willen in te fluisteren, want bij mensen in verwarring kan men alle mogelijke impulsen inplanten. Onder degenen die in verbinding staan met de aardse verwarring, bevinden zich ook de geesten van het bedrog, de ahrimanische geesten. Het is mogelijk het tegendeel van wat verstandig is, het tegendeel van het gezonde bij de mensen in te fluisteren, wanneer men op hun verwarring inspeelt.”
(Rudolf Steiner, vrdr 5 april 1919, GA 190 – vertaling jh)

Twee kleine berichtjes:

Heuglijk, maar toch ook een beetje jammer omdat we verschillende mensen hebben moeten teleurstellen:
het decembernummer van Driegonaal is helemaal op! En niet om gemeen te doen… maar als u geen nummer wilt missen zit er maar één ding op: wordt abonnee!

En: donderdagavond 21 januari is er een ‘zoom-bijeenkomst’ waarin we met lezers spreken over alles dat hen aan Driegonaal interesseert; over wat ze in Driegonaal missen; over hun ideeën en tips. U bent uitgenodigd mee te ‘zoomen’. Wanneer u mailt naar info@driegonaal-oud.socialedriegeleding.nl ontvangt u donderdagmiddag een link om de bijeenkomst bij te kunnen wonen.

“De Staat, dat ben ik” schijnt Louis XIV, De Zonnekoning, ooit uitgeroepen te hebben. En in zekere zin sprak hij de waarheid. Het Franse staatsapparaat, zoals dat zich onder zijn bewind vormde, draaide om één centraal punt: Louis XIV en hij was het ook die het in beweging bracht en hield. Dat apparaat ging echter een eigen leven leidde en toen zijn opvolger Louis XV na de Franse Revolutie in het schavot belandde en uiteindelijk zijn hoofd onder de guillotine verloor… draaide het staatsapparaat gewoon door. Het almachtige middelpunt was eruit verdwenen, het apparaat hield zichzelf in beweging.

We kunnen het als een beeld opvatten: sindsdien zijn (veel) staten ‘apparaten’ geworden die zich mechanisch voortbewegen zonder geleid of bestuurd te worden door menselijke impulsen. Procedures, formaliteiten, protocollen persen de menselijkheid uit het systeem; bureaucratie en moderne technologie doen daar nog een schepje bovenop. De meeste ambtenaren zijn beleefd, vriendelijk en van goede wil – maar kunnen als het erop aankomt niet afwijken van wat voorgeschreven is.

De ‘kinderopvangtoeslagen-affaire’, net zo goed als de zich eindeloos voortslepende ‘afhandeling’ van de gevolgen van de gaswinning in Groningen illustreren wat ik bedoel. Jarenlang stapelen de problemen zich op, liggen voor iedereen zichtbaar ‘op straat’ maar de overheid, gevangen in onmacht en onwil, produceert eindeloze rapporten, geen oplossingen.
Hoe de stand nu is is weet ik niet, maar in de eerste zes maanden van 2020 werden er in de provincie Groningen een twintigtal huizen met aardbevingsschade opgeknapt – er zijn er nog duizenden te gaan, dus dat gaat nog even duren zo.

Voor beide affaires geldt: duizenden mensen zijn lange tijd door handelen en/of door nalatigheid van de overheid in de grootst mogelijke problemen gebracht; die problemen zijn al jarenlang zichtbaar en bekend; maar een oplossing voor die problemen gaat nog jaren duren.

Hoe naïef het ook moge klinken: ‘de overheid is er om haar burgers te dienen’. Het is helaas niet het geval, maar we zouden moeten proberen het waar te maken. In ’s lands bestuur en in het politiek systeem wemelt het echter van lieden die zich het recht ontnomen hebben deze woorden te spreken. (jh)

“Men wil maar niet aannemen dat het nodig is in het groot te denken en niet in het klein, dat het nodig is grote, brede gezichtspunten te hebben. Tegenwoordig kun je steeds weer beleven dat de mensen zich eraan gewend hebben om te zeggen: ja, er moet een revolutie komen! Zelfs vele brave burgers geloven nu in de revolu­tie. (…) Maar wanneer je dan bij ze aankomt met wat bijvoorbeeld in De kernpun­ten van het sociale vraagstuk over de driegele­ding staat, dan zeggen ze: dat begrijpen wij niet, dat is te ingewikkeld. – Lichtenberg heeft weliswaar al gezegd: wanneer een hoofd en een boek tegen elkaar stoten en het klinkt hol, hoeft dat niet altijd aan het boek te liggen. Maar, nietwaar, niet iedereen gelooft dat, omdat het niet altijd zelfkennis is die innerlijk het sterkst ontwikkeld wordt. Toch kun je beleven dat er overal brave burgers zijn die in de revolutie geloven. Maar dan zeggen ze: nou ja, met zulke grote zaken, zulke grote gedachten kan ik me niet inlaten, vertel ons eerst maar hoe het schoenmaken gesocialiseerd moet worden, hoe de apotheken gesocialiseerd moeten worden, hoe dit of dat gesocialiseerd moet worden; je moet me eerst vertellen hoe ik in de revolutionaire staat mijn kruiderijen zal kunnen blijven verkopen.

Zo merk je dan geleidelijk wat de mensen eigenlijk met zulke uitspra­ken bedoelen. Ze bedoelen dat alles revolutionair veranderen moet – daar zijn ze het wel mee eens – maar dan zo dat alles bij het oude blijft, zodat er uitein­delijk niets verandert.”

Rudolf Steiner, vrdr 10 augustus 1919, uit: Opvoeden en onderwijzen als sociale opgave (Nearchus, 2001)

Banken hebben een mooi verdienmodel. U en ik hebben er ons geld in bewaring staan: op de rekening waar ons inkomen binnenkomt en misschien daarnaast nog wel op een spaarrekening. Kijkend naar het saldo op uw spaarrekening ziet u het misschien niet direct terug, maar Nederlanders hebben samen een bedrag van 370 miljard euro op de bank. De banken lenen dat bedrag weer uit, sterker nog: lenen een veelvoud daarvan uit; bijvoorbeeld in de vorm van krediet aan ondernemingen, of in de vorm van een hypotheek aan huizenkopers.

U en ik ontvangen, als rente – op ons spaargeld – afhankelijk van uw bank 0 tot 0,03% rente. Niet zo veel dus. Aan de andere kant, waar de banken ons spaargeld in veelvoud uitlenen, incasseren zij 3 tot 5% rente.

Een rekenvoorbeeldje: u spaart € 1.000 en ontvangt per jaar € 3,- rente. De bank leent uw € 1.000 tien keer uit en ontvangt daarover 4% rente, dat is 0,04 maal 10.000 is € 400,-. Als je dan als bank je zaakjes een beetje efficiënt georganiseerd hebt, hou je best wel wat over aan het verschil van €397,- (het verschil tussen door de bank betaalde en ontvangen rente).

De netto rente-inkomsten van de banken blijven de laatste jaren (want misschien maakte u zich vanwege de lage rentestand ongerust over de banken?) goed op peil, zij stegen licht in 2019. In de eerste helft van 2019 verdienden de banken (netto rente-inkomsten):
ABN Amro: ruim 3,5 miljard
Rabobank: circa 4,5 miljard
ING: net geen 7 miljard.*

Let op: de kosten van de bank zijn er al af, het gaat hier om de rente-opbrengst als aandeel in de winst van de banken.

Als we het nu eens zó zouden doen: de aandeelhouders (bij Rabobank: de leden) ontvangen over de waarde van hun aandelen of coöperatie-inbreng 1% op jaarbasis (dat is drie tot tien maal meer dan de spaarder als rente ontvangt) – en de rest van de winst gaat – huppetee! – in één keer naar: inkomens in de zorg, in het onderwijs, in de kunst…

Dan kunnen de mensen die daar werken ook weer wat meer sparen, kunnen de banken nog meer uitlenen, stijgen de rente-opbrengsten nog meer, kan er huppetee nóg meer geld naar het geestesleven, kunnen de mensen die daar werken,…
(jh)

*Bron: NRC 17/18-8-2019

Tussen de schijngedachte dat wij in een vrije samenleving leven en de werkelijkheid, die anders is, zit maar een dun laagje. Een Duitse fabrikant van homeopathische middelen wilde twee huidcrèmes op de markt brengen. Op de bijsluiter zou niet alleen de op grond van een EU-richtlijn verplichte afrader komen (“Homeopathische geneesmiddelen mogen niet langdurig worden gebruikt zonder medisch advies”) maar ook de aanwijzing: “Eén tot twee keer per dag een dun laagje aanbrengen en inmasseren”.

De fabrikant verkreeg toestemming de crèmes te verkopen maar moest de mededeling over het aanbrengen van het dunne laagje uit de bijsluiter schrappen. DHU, de fabrikant, wilde dat niet en ging naar de rechter. De zaak werd uiteindelijk door de hoogste bestuursrechter in Duitsland voorgelegd aan het Hof van Justitie van de EU. Het Hof heeft recent uitspraak gedaan: DHU mag in de bijsluiter niets over de dosering van de zalf vermelden. Volgens EU-wetgeving, die in alle lidstaten in nationale wetgeving is omgezet, is de homeopathische crème geen geneesmiddel, en ‘dus’ mag er niets worden vermeld over een indicatie (waarvoor een middel gebruikt kan worden) of over het gebruik (dosering).

In een toelichting verklaarde het Hof dat, wanneer die informatie wél op de bijsluiter zou staan, het onderscheid tussen ‘echte’ geneesmiddelen en middelen waarvan de werking niet is aangetoond te “vaag” zou worden. Dat zou gebruikers in de war brengen. (NRC, 13 mei 2020)

Zo zien wij hoe onze vrijheid een schijnvrijheid is. De grenzen daarvan worden bepaald door lieden die de burger voor een onmondige idioot houden. Zij laten zich, bij het opstellen van hun richtlijnen, bijstaan door de lobbyfluisteraars van de farma-industrie. Een industrie die langzaamaan is uitgegroeid tot een van de meest kwaadaardige. Hun schandalige praktijk van grenzeloze winstzucht wordt bedekt door een heel dun laagje (“wij genezen mensen”) van nobele bedoelingen. – Ook zij menen kennelijk dat de wereld bevolkt is met idioten.
(jh)