[13/9/2013] Hoe ontstond de huidige financiële crisis en hoe voorkomen we een nieuwe? Met behulp van de sociale driegeleding laat Arjen Nijeboer zien dat de crisis is veroorzaakt door veel diepere maatschappelijke structuren dan doorgaans wordt aangenomen. Onze economie genereert een structureel geldoverschot dat om verschillende redenen geschonken zou moeten worden aan het cultuurleven. Dat gebeurt niet: in plaats daarvan wordt het geldoverschot opgezogen door zaken die eigenlijk niet verhandeld zouden mogen worden, vooral onroerend goed en bedrijfskapitaal. Hierdoor ontstaan financiële bubbels die vroeger of later uit elkaar spatten en daarbij veel schade aanrichten. De manier waarop staten en centrale  banken hierop reageren, maakt de problemen op langere termijn vaak juist erger.
Ter gelegenheid van de presentatie van zijn nieuwe boek: Vrijheid, gelijkheid en broederschap. Grondslagen voor de maatschappij van morgen houdt Arjen Nijeboer zondag 22 september een voordracht in Jisp (NH).
Iedereen is welkom.
Klik hier voor nadere informatie

[9/9/2013] Albert H. kondigde zaterdag aan de prijs van een duizendtal producten vanaf vandaag te verlagen. Waarnemers vermoeden dat personeel en leveranciers van Albert H. voor de kosten van deze oorlog zullen opdraaien. Aangezien echter andere partijen, zoals Lidl, Aldi, C1000 of Jumbo, niet van zins lijken zich zonder slag of stoot naar de slachtbank te laten leiden en de vijandelijkheden met gepaste munt zullen terugbetalen, zullen nog meer personeel en nog meer leveranciers ernstige schade gaan leiden door de ingezette vijandelijkheden.

Het eerste slachtoffer van de oorlog is de waarheid, zegt men.
Het is merkwaardig maar deze uitspraak krijgt langzamerhand een nostalgisch tintje.
Tegenwoordig is de waarheid al gesneuveld voordat de oorlog begint.

Wij moeten hopen dat er géén oorzakelijk verband is tussen het sneuvelen van de waarheid en het uitbreken van de oorlog. Wanneer dat verband er wel zou zijn, zouden we moeten aannemen dat wij, kennelijk zonder dat we er erg in hebben, in oorlog verkeren. De waarheid wordt in onze cultuur immers nagenoeg continu om zeep geholpen. (Met een economische werkelijkheid zoals wij die gewoon vinden, is de gedachte van een permanent woedende oorlog in onze tijd overigens niet een hele wereldvreemde gedachte…)

Een oude volkswijsheid zegt dat de weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens. Goed om in gedachten te houden bij het consumeren van het dagelijks nieuws.

In Amsterdam begint een proef om kinderen vanaf de leeftijd van 2,5 jaar naar school te laten gaan, vier dagdelen per week voor kinderen met, twee dagdelen per week voor kinderen zonder taalachterstand. Naar het schijnt is minister Asscher bezig met de voorbereidingen om iets dergelijks landelijk ingevoerd te krijgen.

Vanaf de ‘werkvloer’ (dat is waar zich de werkelijkheid afspeelt die beleidsnotaschrijvers en bestuurders zo graag naar hun overtuiging willen vormgeven) wordt gemeld dat de helft van de betrokken werkers ter plekke zélf de Nederlandse taal niet goed machtig is – maar dit terzijde.

Erger is dat het proces van aanpassing aan het bestaande, het verliezen van eigenheid, het kweken van desinteresse en het begraven van motivatie en levenszin – ik beschrijf nu een belangrijk bestanddeel van datgene wat nu ‘onderwijs’ wordt genoemd – nóg vroeger begint.

Om het in eigentijds Nederlands te zeggen: de war on taalachterstand leidt uitsluitend tot collateral damage.

Vandaag op een hele mooie verwoording van de sociale driegeleding gestuit:

“De idee van de driegeleding is geen politiek model. Zij wil de wereld niet verbeteren door een nieuwe, ‘betere’ ideologie op de plaats van een oude te zetten. Zij wil de mens de basis bieden om, overeenkomstig diens streven naar vrijheid, gelijkheid en broederschap, maatschappelijke structuren zó te vormen dat het best mogelijke – voor de mens en voor de zaak – bereikt kan worden. Zij wil geen waarheid verkondigen, maar wil de mens in staat stellen zijn waarheid zelf te vinden.”

(Thomas Wimmer, Der anthroposophischen Sozialimpuls (…), Tübingen 1990)

Op het Groot Nimfkruid

Groot Nimfkruid uit Utrechts dreven
Gaat zich terugtrekken uit het leven.
“Deze stad”, sprak zij, “wordt helaas bestuurd
Zonder veel begrip voor de warme buurt.

Iedereen die aan het Zandpad zit
Wordt onverantwoordelijk hoog verhit.
Uitgerekend bij deze hittegolf
Besluit zo’n burgemeester Wolf-
Sen nimfenvolk extra te belasten
Door sluiting van alle ramen te gelasten”!

Toos Komma