Vragen, vragen, vragen.

“Moeten we wel zo trots zijn op een systeem waarin het 20 miljoen dollar kost om in de Senaat te komen;
waarin een meerderheid van de Congresleden hun kiezers bepalen door geknoei met kiesdistricten in plaats van dat kiezers echt op hen stemmen; waarin het passieve kiesrecht wordt afgezwakt;
waarin wetgevers het merendeel van hun vrije tijd besteden aan het werven van fondsen in plaats van problemen te bestuderen;
waarin ons Congres een platform is geworden voor gelegaliseerde omkoperij;
waarin een minderheid van een minderheid onlangs dreigde Amerika’s credit rating te ondermijnen als een al aangenomen wet over de gezondheidszorg niet zou worden ingetrokken;
waarin we zelfs niet in staat zijn om ons gezonde verstand te gebruiken en automatische geweren te verbieden na een bloedbad onder schoolkinderen?”

Thomas Friedman, columnist van The New Yorker vandaag in de Volkskrant.

Geld is een wonderbaarlijke uitvinding: stel je eens voor hoe de wereld er zónder geld uit zou zien. Geld is een middel om te kunnen kopen wat we nodig hebben; het helpt om bezit langer te kunnen bewaren en is een eenheid waarin we de waarde van allerlei dingen kunnen uitdrukken.

Maar wat is geld eigenlijk, waar komt het vandaan en waaraan ontleent het zijn waarde?

De Nobelprijs voor de economie gaat dit jaar naar drie Amerikaanse economen die zich weliswaar met hetzelfde onderzoeksgebied bezighouden – namelijk het gedrag van beleggers en de prijsvorming van effecten – maar die het volkomen met elkaar oneens zijn. De ene Nobelprijswinnaar stelt dat het gedrag van beleggers volkomen rationeel is; de andere winnaar stelt dat het gedrag van de belegger irrationeel is en gebaseerd op emotie, en de derde winnaar onderzoekt hoe theorieën  over de prijsvorming van effecten getoetst kunnen worden.

Mogelijk heeft Nobelprijscomité de wereld met deze combinatie van prijswinnaars een Zen-achtige raadselspreuk willen opgeven. Zo in de trant van: ‘het kan vriezen of het kan dooien’.
Da’s net wat wij ook al dachten, naar aanleiding van een ander gesprekje over de economie.

Uit de oude doos: het ideaal van de education permanent, de voortdurende scholing en ontwikkeling: de mens die zich alsmaar ontwikkelt! Wie dat goed doet en daarin volhardt… heeft kans om uit te groeien tot zo’n ander ideaal uit de oude doos: hij wordt uomo universalis, een mens die op alle fronten bekwaam is.
Wat een mooie idealen! Leven ze in onze tijd nog?

Op een Soldaatje

“We moeten naar Havelte verkassen.”
Roept een soldaatje fel in Assen.
“Hoewel we nu al zeer zeldzaam zijn!
Ja, bezuinigen doet altijd pijn,
Maar als definitief en waar is,”
Besloot deze Orchis militaris,
“Wat nu Den Haag weer heeft besloten,
Is straks heel de Krijgsmacht naar de kl….!”

Toos Komma

Breaking news: de tijdschriftenwereld staat op zijn kop nu bekend geworden is dat Sanoma stopt met de uitgave van Flair, Viva en Revu. Uitgevers, redacteuren en bladendokters zijn in verwarring en vragen zich af waar het heen moet met de branche.

Zijn tijdschriften ook dingen die voorbij gaan?Binnenkort niets meer dan schimmige herinneringen van oude mensen…?

Insiders hebben nog maar één hoop. Zij wijzen op Driegonaal, het enige tijdschrift dat de laatste vijf jaren een continue groei van het aantal vaste lezers scoorde. “Het wonderlijke is”, verklaarde bladendokter Rob van Vuure, “dat het geheim van Driegonaal eruit bestaat dat hoe minder het blad verschijnt, hoe meer abonnees het trekt.”

Op de Driegonaalburelen neemt men de telefoon niet meer op vanwege de vele collega’s die alles willen weten over het Driegonaal-verdienmodel.

“Het zou best eens kunnen dat er inmiddels weer noest aan een nieuwe uitgave gewerkt wordt”, verklaarde de redactie. “Wij hebben altijd al tegen de stroom op gezwommen en dat doen we nu niet anders.”

Drs Teentjes