We horen geregeld van mensen dat ze onze E-Nieuwsbrief niet kennen – maar wél zouden willen ontvangen. Dat kan en dat vinden we heel fijn.
In de E-Nieuwsbrief nemen we gevarieerde berichten en korte teksten op en vindt u ook een Agenda met driegeledingsactiviteiten. De E-Nieuwsbrief verschijnt 10 tot 12 maal per jaar en morgen gaat er weer een de deur uit, met onder meer aandacht voor de ongekende groei van de vrijescholen.
Ook de E-Nieuwsbrief ontvangen? In de kolom hier rechts, bijna onderaan, kunt u uw emailadres opgeven.

Zaterdag 6 februari a.s. in De Zonneboom te Leiden aan het werk met het vraagstuk arbeid en inkomen
met John Hogervorst

Over arbeid en over inkomen spelen in de actualiteit veel vragen:
– Werken we over één of twee decennia nog maar 15 uur per week dankzij de voortgeschreden technologie?
– Zijn er wel genoeg mensen om al het nodige werk in de zorg of in het onderwijs te blijven doen?
– Is het tijd om het basisinkomen in te voeren?

In deze Werkplaats onderzoeken we wat arbeid is; waar geld ‘vandaan komt’; en welke relatie arbeid en inkomen tot elkaar hebben. Daarmee bouwen we ook aan een oordeelsbasis om actuele en toekomstige vragen rondom arbeid en inkomen passend te kunnen beantwoorden.

Tijd: 13.00 tot 16.30 uur
Kosten: € 32,50
Info & opgave: info@zonneboom.nl
www.zonneboom.nl

Voordracht door John Hogervorst
Een economie, die is wat hij moet zijn en doet wat hij moet doen: een economie, die mens en aarde niet uitbuit maar alle mensen een materiële bestaansbasis biedt en de mogelijkheid tot zingeving en ontwikkeling. Die economie is deel van een samenleving waarin het wordt bevorderd dat mensen toekomen aan het vervullen van hun levensidealen. Dat zij hun talenten kunnen ontwikkelen! ‘Een economie van samen werken en samen delen!’ Kan dat waar zijn?

Ja, dat kan waar zijn! Omdat de economie geen natuurverschijnsel, maar mensenwerk is. Daarom kán déze economie werkelijkheid worden. Tenminste, als mensen hiervoor kiezen en zich er voor inzetten!

Het is ook altijd hetzelfde! Vijftien (!) jaar na dato staan de media bol met de lekkerste (maar zouteloze en halfbakken) hapjes uit de vijfhonderd-en-zoveel pagina’s tekst van de telefoontjes tussen Bill Clinton en Tony Blair – maar dat Driegonaal in 2003 al een transcript publiceerde van een telefoongesprek tussen George W. Bush en Tony Blair: daar wilde niemand iets van weten.
Nota bene nog vóór de inval in Irak publiceerden wij dit transcript waaruit eenduidig duidelijk werd dat Bush de inval al gepland en voorbereid had en waarin hij de Britse premier onder druk zette om zijn medewerking aan deze onzalige actie te verlenen.
De rest is geschiedenis – waar we vandaag nog middenin zitten. Het geeft weinig voldoening om hier opnieuw te constateren: de wereld zou er anders uitzien als iedereen Driegonaal zou lezen!

Onze redacteur Liesbeth Takken, al sinds de ’80-er jaren in de redactie, is ook al lange tijd actief als kunstenaar. Opgeleid aan de Koninklijke Academie in Den Haag en aan de Rietveld Academie in Amsterdam, ontwikkelde ze een karakteristieke eigen stijl in haar schilder- en tekenwerk.

Sinds een tiental jaren is daar de landschapskunst bijgekomen: projecten in het landschap (in Nederland van het oer-landschap van Drenthe, het terrein van Westergasfabriek in Amsterdam, het strand van Katwijk tot in een woonwijk in Gorinchem; daarbuiten onder meer in Denemarken, Oman en China).

Deze land-art projecten brengen nog een andere dimensie met zich mee: vaak komen ze tot stand met medewerking van groepen mensen: kinderen, asielzoekers, ambtenaren, daklozen,… Tijdens die projecten wordt door menigeen ervaren wat in woorden of gedachten nauwelijks overdraagbaar is; niet alleen in de zin van een sociaal proces (met het aspect van de verhouding individu : gemeenschap) maar ook in de zin van een scheppend proces: wie of wat schept – en waar ontspringt deze scheppende kracht?

In een interview in de Volkskrant (van 14 november) vertelt voormalig diplomaat en minister van buitenlandse zaken Ben Bot een kleine anekdote over een bijeenkomst van de Arabische Liga die hij bijwoonde. Bot bracht daar de mensenrechten ter sprake. En wat gebeurde er: “… mijn Saoedische collega, al 22 jaar minister stond op en zei: ‘Nou moet je eens goed luisteren, jullie hebben mensenwetten, onze wetten komen rechtstreeks van God – wat denk je dat hier voorrang heeft? Hou op met dat gezwets’.”

De essentie van deze anekdote werpt een schril licht op de neiging, zoals die in Amerika en in West-Europa leeft, om zich als voorlopers van de mensheid te zien en ontneemt iedere bodem aan de illusie dat militair ingrijpen in verre landen bij kan dragen aan het wortel laten schieten van ‘onze democratische verworvenheden’.